ΠΟΛΥΚΡΙΤΟΣ

ΘΕΜΑΤΑ, ΣΧΟΛΙΑ, ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΛΙΓΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ


Τι είναι πάλι τούτη η ιστορία με τον Νομάρχη Πειραιώς κ. Μίχα, το επεισόδιο και τη σύλληψη του στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών;

Όπως γράφουν σήμερα το πρωί οι εφημερίδες, «Το επεισόδιο συνέβη όταν ο Νομάρχης Πειραιά διαμαρτυρήθηκε για την καθυστέρηση της πτήσης και την απώλεια αποσκευών. Τότε δέχθηκε την επίθεση αντρών της Βελγικής Αστυνομίας, οι οποίοι τον συνέλαβαν και τον ακινητοποίησαν με χειροπέδες επί μιάμιση ώρα. Στο ίδιο διάστημα τέθηκαν σε ομηρία, όλα τα μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας και Έλληνες ευρωβουλευτές που ταξίδευαν μαζί».

Είναι γνωστό ότι χθες σε πολλά αεροδρόμια της Βόρειας Ευρώπης υπήρξαν πολύωρες καθυστερήσεις και ματαιώσεις πτήσεων λόγω ομίχλης. Τα προβλήματα συνεχίζονται και σήμερα. Μόνο μέχρι χθες το βράδυ, η British Airways είχε ανακοινώσει τη ματαίωση 200 πτήσεων από το αεροδρόμιο Heathrow του Λονδίνου από ένα σύνολο 400 πτήσεων και χιλιάδες επιβάτες σε πολλά ευρωπαϊκά αεροδρόμια ταλαιπωρήθηκαν. Μέσα λοιπόν σ’ αυτόν τον πανικό, βρέθηκε ο κ. Μίχας με τη συνοδεία του και ο εκνευρισμός του ίσως ήταν απόλυτα δικαιολογημένος. Πάντως πρέπει να είχε ακούσει για την ομίχλη και τα προβλήματα που δημιούργησε. Ένα από αυτά ήταν και απώλεια αποσκευής της Υπερνομάρχη κυρίας Φώφης Γεννηματά η οποία ταξίδευε μαζί με τον κ. Μίχα και άλλα μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας αιρετών εκπροσώπων της Αυτοδιοίκησης.

Όμως, εναντίον τίνος στράφηκε η διαμαρτυρία του; Εναντίον της Ολυμπιακής; Μα ίσως είναι η πρώτη φορά που δεν ευθύνεται για την αναστάτωση ο αποτυχημένος εθνικός αερομεταφορέας μας. Τότε με ποιον τα έβαλε ο κύριος Νομάρχης; Με τις αρχές του αεροδρομίου; Με την ίδια την ομίχλη; Παράξενα πράγματα!

Επί πλέον, με ποιον τρόπο διαμαρτυρήθηκε; Αναρωτιέμαι, απλά αναρωτιέμαι, μήπως ο Γιάννης Μίχας εκδήλωσε τον ανθρώπινο εκνευρισμό του με το γνωστό ύφος που οι περισσότεροι συμπατριώτες μας συνηθίζουν να διαμαρτύρονται, δηλαδή με δυνατές φωνές, επιθετικότητα και τσαμπουκά. Αν είναι έτσι, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι αυτές οι συμπεριφορές ευδοκιμούν μόνο στα νότια βαλκάνια και ότι στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες για όλα τα πράγματα υπάρχουν κανόνες και πρότυπα από τα οποία δεν εξαιρείται κανείς.

Αν πάλι υπήρξε θύμα κατάφωρης αυθαιρεσίας των οργάνων του αεροδρομίου, θα πρέπει να εξηγήσει ακριβώς τι συνέβη και να ακουσθεί ο αντίλογος των υπηρεσιών του αεροδρομίου των Βρυξελλών ώστε να έχει τη συμπάθεια της κοινής γνώμης. Δυστυχώς, το βίντεο που τραβήχτηκε μάλλον από κάποιον της συνοδείας του και προβλήθηκε στα Ελληνικά ΜΜΕ και στο οποίο ακούγεται η φωνή «πονάει, πονάει» (!), δεν είναι αρκετά διαφωτιστικό.

Το ίδιο θα έπρεπε να είχε κάνει και η συμπαθέστατη υπερνομάρχης κυρία Γεννηματά πριν προβεί στις βαρύγδουπες δηλώσεις της περί ατομικών ελευθεριών, δικαιωμάτων και ποιότητας της δημοκρατίας στην Ευρώπη, διότι αν πρόκειται να αρχίσουμε να μιλάμε για ποιότητα δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σίγουρα δεν θα πρέπει να αρχίσουμε από το Βέλγιο.

Γιατί δεν βλέπω το ΣΚΑΪ TV




Όταν τον περασμένο Οκτώβριο ξεκίνησε το ομολογουμένως καλής ποιότητας πρόγραμμα του νέου τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ, υπήρχε ένα γενικότερο ενδιαφέρον μεταξύ πολλών τηλεθεατών οι οποίοι απορρίπτουν τα σκουπίδια και την κακογουστιά των ιδιωτικών καναλιών που σχεδόν μονοπωλούν τον τηλεοπτικό χρόνο. Δυο μήνες μετά από αυτό το ξεκίνημα, θέλω να πω για ποιους λόγους ΔΕΝ βλέπω αυτό το κανάλι και γιατί πιστεύω ότι ΔΕΝ θα μακροημερεύσει.

Η απόφαση των υπευθύνων του σταθμού να μεταγλωττίζουν τα προγράμματα στην Ελληνική ήταν λάθος. Δεν μπορώ να φαντασθώ ότι η επιλογή αυτή είχε κίνητρα «εθνικοπατριωτικά», απλά φαίνεται ότι ήταν λανθασμένη η μελέτη αγοράς πάνω στην οποία βάσισαν οι υπεύθυνοι τη στρατηγική τους. Η μεταγλώττιση καταστρέφει την ποιότητα του προγράμματος και συνήθως καταστρέφει και τη γλώσσα. Θυμάμαι, πριν μερικά χρόνια, σε περιόδους παραμονής στη Γερμανία, την αποστροφή που νιώθαμε όταν τολμούσαμε να παρακολουθήσουμε μια κινηματογραφική ταινία στο σινεμά ή στην τηλεόραση και ακούγαμε με φρίκη μέσα από τα χείλη του Clint Eastwood ή της Vanessa Redgrave να ακούγεται η Γερμανική γλώσσα! Δεν έχω τίποτα με την Γερμανική – η ίδια κακογουστιά θα ξεπηδούσε αν μέσα από τα χείλη του μακαρίτη Δημήτρη Χορν στην Κάλπικη Λίρα ακουγόταν η Αγγλική γλώσσα, ή αν μας υποχρέωναν να υποστούμε τον Michael Caine στον Educating Rita να «μιλά» Γαλλικά! Η απλοϊκή σκέψη που κυριάρχησε στους υπευθύνους του σταθμού και αποφάσισαν να παρουσιάζουν τόσο αξιόλογα προγράμματα μεταγλωττισμένα στην Ελληνική, μάλλον βασίσθηκε στην εκτίμηση ότι θα αυξήσουν τις μετρήσεις θεαματικότητας αν προσφέρουν εύπεπτο θέαμα στον Έλληνα τηλεθεατή ο οποίος βέβαια δεν είναι ιδιαίτερα γλωσσομαθής. Ξεχνούν όμως ότι ο τηλεθεατής αυτός έχει πια συνηθίσει να ακούει την ξένη γλώσσα και συγχρόνως να διαβάζει υπότιτλους και ξενίζεται μάλλον δυσάρεστα με τις μεταγλωττίσεις. Ακόμη περισσότερο, όταν το κανάλι απευθύνεται στον τηλεθεατή που προτιμά προγράμματα ποιότητας και ο οποίος κατέχει αναπτυγμένα κριτήρια αξιολόγησης και αισθητικής που απορρίπτουν τη διαστρέβλωση που προκύπτει από τις μεταγλωττίσεις.

Δεύτερο, γιατί άραγε ο σταθμός εκπέμπει αποκλειστικά στη φόρμα 16:9 και όχι στη φόρμα 4:3 όπως όλοι οι άλλοι; Η πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών σε όλη τη χώρα έχει ακόμη τηλεοράσεις που δεν συντονίζονται σε αυτή τη νέα διάσταση οθόνης, ή κι αν ακόμη διαθέτει κατάλληλη συσκευή, δεν πολυσκοτίζεται να κάνει τις αναγκαίες ρυθμίσεις για να χαρεί ο ΣΚΑΪ!

Τρίτο, ποιους ψυχαγωγεί η μεταμεσονύκτια σύνδεση του σταθμού με το Fashion TV; Τι σχέση έχει το κοινό που ο ΣΚΑΪ φιλοδοξεί να προσελκύσει, προσφέροντας πράγματι αξιόλογα προγράμματα κατά τη διάρκεια της ημέρας, με τις ατέλειωτες πασαρέλες μόδας που σερβίρει αργά το βράδυ; Η πλήρωση της μεταμεσονύκτιας ζώνης με προβολές κινηματογραφικών ταινιών θα ταίριαζε καλύτερα στο προφίλ που επιχειρεί να διαμορφώσει ο σταθμός.

Νομίζω ότι η ιδιοκτησία του ΣΚΑΪ TV πρέπει να επανεκτιμήσει, όσο είναι καιρός, τις βασικές στρατηγικές επιλογές της που αφορούν τη μορφή και τη σύνθεση των προγραμμάτων του. Υπάρχει κομμάτι της αγοράς που αποζητά κάτι διαφορετικό και η ευκαιρία που προσφέρει ο νέος ΣΚΑΪ δεν πρέπει να χαθεί.

Σημείωση: Για όσους δεν γνωρίζουν, ο ΣΚΑΪ εκπέμπει στο Νομό Αττικής στις εξής συχνότητες:


Πάρνηθα - Κανάλι 30 UHF

Υμηττός – Κανάλι 49 UHF

Αίγινα – Κανάλι 59 UHF

και δορυφορικά μέσω του Hellas Sat.

Περί ΟΤΕ, Εθνικής Ασφαλείας, κλπ.

Αρκετά συχνά, όταν ακούω ηλίθιες δηλώσεις πολιτικών προσώπων, θυμάμαι ένα κείμενο του Ευάγγελου Λεμπέση που διάβασα πριν από μερικά χρόνια με τίτλο «Η τεράστια Κοινωνική Σημασία των Βλακών εν τω Συγχρόνω Βίω» που είχε για πρώτη φορά δημοσιευθεί στην Εφημερίδα των Ελλήνων Νομικών το 1941 και αργότερα εκδόθηκε σε βιβλίο που διαβάζεται ακόμη. Γράφει σε ένα σημείο ο Λεμπέσης « . . . Ο Βλάξ ως πλησιέστερος προς το ζωϊκόν βασίλειον, έχει την ένστικτον καχυποψίαν ούτω ανεπτυγμένην, ώστε να αδυνατεί να διαγνώσει, ή να εννοήσει τους συλλογισμούς και λογικούς υπολογισμούς του ευφυούς, βασιζομένους όχι εις το ένστικτον, αλλά εις την διάνοιαν».
Θα έλεγα ότι τα βλακώδη επιχειρήματα που λέγονται τις μέρες αυτές από εκείνους που πολεμούν με λύσσα την πώληση του ΟΤΕ, μάλλον εντάσσονται σ’ αυτή την περιγραφή, διευκρινίζοντας, όμως, ότι το πιθανότερο είναι, πως αυτοί που έχουν ξεσηκωθεί για να ματαιωθεί η ιδιωτικοποίηση, δεν θεωρούν τους εαυτούς τους βλάκες, αλλά θεωρούν βλάκες όλους εκείνους στους οποίους απευθύνονται, δηλαδή το σώμα των Ελλήνων ψηφοφόρων. Αποκορύφωμα ήταν η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή και η ρητορεία της κυρίας Μιλένας Αποστολάκη του ΠΑΣΟΚ, που μεταξύ άλλων ευφυών δηλώσεων, είπε «. . .
τα τηλεπικοινωνιακά συστήματα των Ενόπλων Δυνάμεων διασυνδέονται με το τηλεπικοινωνιακό δίκτυο του ΟΤΕ. Είναι σαφές επομένως ότι η κυβέρνηση ξεπουλά ζωτικής σημασίας εθνικά συμφέροντα» (!)

Φαίνεται ότι έχουν στερέψει τα οικονομικά επιχειρήματα εναντίον της ιδιωτικοποίησης του ΟΤΕ και οι αντιδρούντες επιστρατεύουν πλέον τα βλακώδη εθνικοπατριωτικά συνθήματα περί ασφαλείας της χώρας και άλλες παρόμοιες μπούρδες που ακούγονται συχνά.

Νομίζω όμως ότι την καλύτερη απάντηση στη κυρία Μιλένα Αποστολάκη έδωσε σήμερα η Πανδώρα του Βήματος και αξίζει να διαβάσει κανείς τα επιχειρήματα μιας δημοσιογραφικής στήλης που δεν είναι βέβαια φιλοκυβερνητική:

« . . . . . Ας δούμε, κατ’ αρχάς, την απάντηση που δίνει η κυβέρνηση. Πρώτα απ’ όλα, ακόμη και οι στρατιωτικές επικοινωνίες που γίνονται μέσω του υφισταμένου δικτύου του ΟΤΕ είναι κρυπτογραφημένες. Κατά το μεγαλύτερο μέρος τους, όμως, είναι ασύρματες και γίνονται μέσω πολύ υψηλών συχνοτήτων. Επίσης, όπως ανέφερε και ο υφυπουργός Πέτρος Δούκας κατά τη συζήτηση της τροπολογίας στη Βουλή, μέρος των στρατιωτικών επικοινωνιών πραγματοποιείται μέσω δορυφόρου (του «Helios II» για τη χρήση του οποίου η χώρα έχει συνάψει διακρατική συμφωνία με τη Γαλλία, την Ιταλία, το Βέλγιο και την Ισπανία).

Τέλος, ο στρατός έχει αρχίσει να αναπτύσσει πριν από το 2000, επί κυβέρνησης Κώστα Σημίτη και υπουργίας Άκη Τσοχατζόπουλου, το δικό του ψηφιακό δίκτυο (σύστημα «Ερμής») το οποίο έχει υλοποιηθεί κατά το μεγαλύτερο μέρος του και σε λίγο καιρό θα έχει ολοκληρωθεί, όπως βεβαιώνει αρμοδίως το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Μέσω του «Ερμής» θα είναι δυνατή η επικοινωνία του κέντρου επιχειρήσεων με όλες τις μονάδες ανά την ελληνική επικράτεια.

Αυτά, εν ολίγοις, αντιτείνει η κυβέρνηση, αλλά εμείς δεν πρέπει να «ψαρώσουμε» μπροστά στους τεχνικούς όρους. Διότι η Μιλένα Αποστολάκη κρίνει την απάντηση «γραφική», επισημαίνοντας κιόλας ότι προκαλεί «θυμηδία» - και η Μιλένα είναι σοβαρό πρόσωπο: για να το λέει, κάτι περισσότερο θα ξέρει από εμάς.

Πως είναι δυνατόν όμως για τους πολίτες χωρίς εξειδικευμένη γνώση των επικοινωνιακών τεχνολογιών να κρίνουν ποια από τις δύο πλευρές έχει δίκιο. Ο μόνος τρόπος είναι να εκτιμήσει την αξιοπιστία της κάθε πλευράς: από τη μία της Μιλένας και, από την άλλη, της κυβέρνησης και της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων. Αν όμως η Μιλένα έχει δίκιο, τότε ο Πρωθυπουργός, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ και όλοι οι επιτελείς ως τον τελευταίο είναι, στην καλύτερη των περιπτώσεων, αφελείς, ή, στη χειρότερη, επικίνδυνα ηλίθιοι. (Χωρίς βεβαίως να αποκλείεται και το ενδεχόμενο να είναι όλοι τους εξωνημένοι: κανονικοί προδότες!. . )

Έτσι ο καθένας μας καλείται να αναλογισθεί αν είναι ποτέ δυνατόν να υφίσταται τέτοιου μεγέθους συνωμοσία εις βάρος της εθνικής ασφαλείας, στην οποία να μετέχουν κυβέρνηση και ηγεσία Ενόπλων Δυνάμεων, και να το γνωρίζει μόνο . . .η Μιλένα! Το ΠΑΣΟΚ έχει όλο το δίκιο του κόσμου , όταν επισημαίνει ότι τα δίκτυα του ΟΤΕ δεν πρέπει να πωληθούν, επειδή είναι δημόσιο αγαθό (όπως ακριβώς και οι δρόμοι), για το οποίο η χώρα έχει χρηματοδοτηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά δεν είναι δυνατόν το ΠΑΣΟΚ να χρεώνεται συνωμοσιολογία και μάλιστα επιπέδου Λιακόπουλου ή Καρατζαφέρη. Αυτό φαίνεται ότι το καταλαβαίνει ο Γιώργος και μάλλον είναι ο λόγος για τον οποίο είπε στη Μιλένα το «εύγε και φεύγε» από το Πολιτικό Συμβούλιο. . . . . ΤΟ ΒΗΜΑ 15/12/2006»

Εν κατακλείδι, γιατί να έχει ζωτική σημασία για την ασφάλεια της χώρας ο ΟΤΕ; Δηλαδή, αν ξεχάσουμε τον ΟΤΕ, δεν χρησιμοποιεί ο Στρατός καθημερινά την κινητή τηλεφωνία που ελέγχεται από τρεις ιδιωτικές εταιρείες, εκ των οποίων οι δύο είναι ξένες πολυεθνικές;

Αλίμονο αν η ασφάλεια επικοινωνιών των Ενόπλων Δυνάμεων εξαρτάται από τον οποιοδήποτε ΟΤΕ, δημόσιο ή ιδιωτικό. Τέτοιες ανόητες υποθέσεις χαρακτηρίζουν απλά την «ένστικτον καχυποψίαν» του βλακός, όπως λέει και ο Ευάγγελος Λεμπέσης, είτε ο Βλαξ είναι αυτός που τις προτείνει, ή αυτός που τις πιστεύει.

Η χθεσινή Ελευθεροτυπία φιλοξενεί στις σελίδες της μια συζήτηση που είχε η δημοσιογράφος Ολυμπία Λιάτσου με τον πρόεδρο της ΔΟΕ κ. Δ. Μπράτη. Ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των δασκάλων, πιστός στην προσωπική του στρατηγική να συντηρεί με κάθε μέσο το δημόσιο προφίλ του, κακέκτυπο αντίγραφο των συναδέλφων του της εποχής της συνδικαλιστικής παρακμής στη Μεγάλη Βρετανία των δεκαετιών 1950 – 1960, διαχειρίζεται τη δημοσιότητα που πέτυχε με πολύ έξυπνο τρόπο έχοντας απ’ ότι φαίνεται ένα και μοναδικό στόχο: να είναι υποψήφιος σε προσεχείς βουλευτικές εκλογές και βουλευτής στη Βουλή των Ελλήνων αν τα καταφέρει να εκλεγεί, πάντα για το καλό του λαού!

Ο κύριος Δημήτρης Μπράτης ουδόλως ενδιαφέρεται κατά βάθος για την πολυπληθή τάξη που εκπροσωπεί και τα πραγματικά προβλήματα της. Όπως και άλλοι συνάδελφοι του από το χώρο του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού, έχει την ευγενή φιλοδοξία της πολιτικής καριέρας και αυτό περνάει μέσα από τη λαϊκίστικη τακτική μιας συνδικαλιστικής δράσης που προβάλει με πείσμα εξωπραγματικά αιτήματα και απορρίπτει οποιαδήποτε πρόταση για εκσυγχρονισμό, αλλαγή και βελτίωση της δουλειάς των εργαζομένων, στην προκειμένη περίπτωση του επιπέδου εκπαίδευσης που προσφέρεται στα παιδιά.

Με αλαζονικό ύφος κρίνει τον κ. Αλογοσκούφη «ότι φάσκει και αντιφάσκει», καταδικάζει την υπουργό Παιδείας επειδή κατά τη γνώμη του «επέδειξε μια πρωτοφανή αδιαλλαξία» και καταλήγει να θεωρεί «νίκη του συνδικαλιστικού κινήματος» τη συνάντηση του με τον Πρωθυπουργό!

Για τον κ. Μπράτη μάλλον τα 18 χρόνια που έκανε το δάσκαλο ήταν πολλά και χαμένα για την καριέρα του και έτσι άλλαξε πορεία επιλέγοντας το σίγουρο δρόμο του εκ του ασφαλούς μάχιμου συνδικαλισμού που συνήθως στη χώρα μας οδηγεί σε προβολή και αξιώματα. Έχοντας διασφαλίσει τη βεβαιότητα εργασίας, τη σύνταξη του και το εφάπαξ που δίνει η μονιμότητα του δημόσιου τομέα και γνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα και τις ευκαιρίες που θα του πρόσφερε η συνδικαλιστική δράση ειδικά στο χώρο των εκπαιδευτικών, πέτυχε να φθάσει στη θέση του προέδρου της διδασκαλικής ομοσπονδίας. Αυτό που χρειαζόταν ακόμη ήταν να δημιουργηθεί μια αναστάτωση για να γίνει γνωστός στο πανελλήνιο και το κατάφερε με την τελευταία απεργία που παρέλυσε τα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για 6 εβδομάδες αφήνοντας πίσω μόνο χαμένους - τα παιδιά, τους γονείς και τους ίδιους τους δασκάλους που τον ακολούθησαν. Οπωσδήποτε σε προσωπικό επίπεδο πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο κ. Μπράτης έγινε πρόσωπο της ημέρας όχι μόνο επειδή δρούσε με τα νώτα προστατευμένα από τη μονιμότητα της θέσης του, αλλά και διότι διαθέτει μια γοητεία και επικοινωνιακή άνεση που θα τη ζήλευαν αρκετοί άχρωμοι και «ξύλινοι» πολιτικοί του τόπου μας. Ο κ. Μπράτης είναι χαρισματικός στο πεδίο δράσης του.

Μεταξύ άλλων λοιπόν ο πρόεδρος της ΔΟΕ στη συζήτηση με τη δημοσιογράφο της εφημερίδας συγκρίνει την ευνοϊκή έκβαση της κινητοποίησης των αστυνομικών που κατέληξε σε ικανοποίηση οικονομικών αιτημάτων τους με την αποτυχία των δασκάλων να πετύχουν ικανοποίηση ανάλογων αιτημάτων και κατηγορεί τον υπουργό Οικονομικών ότι «ακυρώνει τον εαυτό του» με την πολιτική του. Μα αυτά είναι δύο διαφορετικά πράγματα! Δεν ζητούσαν αυξήσεις 40% οι αστυνομικοί. Ούτε είναι η αστυνομία ο Πίθος των Δαναϊδων όπως είναι η δημόσια εκπαίδευση. Όσα χρήματα και να δοθούν στην παιδεία, θα χαθούν όλα αν δεν προηγηθεί μια ριζική μεταρρύθμιση και εκσυγχρονισμός που θα περιλαμβάνει αναγκαστικά την καθημερινή αξιολόγηση του έργου που παράγουν οι δάσκαλοι και τα σχολεία. Όμως η λέξη αξιολόγηση από μόνη της είναι εξορκισμένη από το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων της χώρας.

Λέει ακόμη ο κ. Μπράτης ότι «ο δάσκαλος δίδαξε με την απεργία του»!

Τι ακριβώς δίδαξε; Ότι όλοι μπορούν να κάνουν τον παλικαρά και αγωνιστή αν έχουν πρώτα καταφέρει να βολευτούν σε μια κόγχη του δημόσιου τομέα με μόνιμη δια βίου εργασία χωρίς ουσιαστικό έλεγχο της ποιότητας του έργου που παράγουν και χωρίς να απειλείται το εισόδημα που εισπράττουν κάθε μήνα από το δημόσιο κορβανά.

Ποιους δίδαξε; Μα φυσικά τους άλλους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές που σίγουρα και αυτοί φιλοδοξούν να γίνουν «πρόσωπα της ημέρας» χωρίς βέβαια να απειλούνται και να διακινδυνεύουν το ισόβια εξασφαλισμένο μεροκάματο.

Αφού μας υπόσχεται νέες κινητοποιήσεις, δίνει και το υστερόγραφο στη «συνέντευξη». Τι θα γίνει με την αναπλήρωση των χαμένων ημερών διδασκαλίας; Δεν θα γίνει τίποτα! Ο κ. Μπράτης απορρίπτει «για παιδαγωγικούς, διδακτικούς και ψυχολογικούς λόγους» την επιμήκυνση του καθημερινού ωραρίου και την αξιοποίηση ημερών από τις διακοπές Χριστουγέννων και Πάσχα. Αυτό δα έλειπε μετά τη λήξη της απεργίας να δουλέψουν κάτι παραπάνω από το κεκτημένο ωράριο οι δάσκαλοι. Έτσι κι αλλιώς μήπως στις κανονικές ώρες διδασκαλίας κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς προσφέρουν το έργο που οφείλουν; Δυστυχώς όχι και οι φωτεινές εξαιρέσεις δασκάλων που δίνουν τον εαυτό τους στην εκπαίδευση από προσωπικό μεράκι και αγάπη για τη δουλειά που κάνουν, είναι πολύ λίγες και χάνονται κι αυτές στον Πίθο των Δαναΐδων που προαναφέραμε.


Σε παλαιότερο άρθρο σ’ αυτό το Iστολόγιο (βλ. ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ – ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ) είχαμε γράψει για την ηλεκτρονική ψήφο (e-vote) και τους κινδύνους που εισάγονται με την ενδεχόμενη υιοθέτηση της στην πιο θεμελιώδη πράξη της δημοκρατικής διαδικασίας την ημέρα των εκλογών, την ψηφοφορία.

Σε σημερινή ανάλυση της η εφημερίδα The New York Times περιγράφει μια σειρά από σοβαρά προβλήματα που παρουσιάσθηκαν στις εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου στις Η.Π.Α. και αφορούν τη χρήση ηλεκτρονικών μηχανών ψηφοφορίας. Υπήρξαν καταγγελίες ότι σε πολλές περιπτώσεις ο ψηφοφόρος άλλον υποψήφιο ψήφιζε πιέζοντας το κουμπί της επιλογής του και σε άλλον καταγράφονταν η ψήφος!

Στην Πολιτεία της Φλόριντα που η ψηφοφορία για την εκλογή μιας έδρας στο Κογκρέσο κρίθηκε υπέρ του Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου μόνο για 400 ψήφους, σύμφωνα με ό,τι καταγγέλλεται οι ηλεκτρονικές μηχανές απέτυχαν να καταγράψουν ούτε λίγο ούτε πολύ 18.000 ψήφους! Κατά την έγκυρη εφημερίδα αρκετές από τις καταγγελίες έχουν επιβεβαιωθεί από υπεύθυνους αξιωματούχους των εκλογών.

Επειδή μάλλον δεν θα αργήσει να ξεκινήσει και στη χώρα μας η συζήτηση για την ηλεκτρονική ψήφο σε εθνικό επίπεδο, όσο περισσότεροι πολίτες γνωρίζουν τις βασικές παραμέτρους αυτού του ζητήματος τόσο ουσιαστικότερες θα είναι οι θέσεις που θα προβάλλονται για μια τόσο σοβαρή υπόθεση. Αλλιώς την ενημέρωση και καθοδήγηση μας θα αναλάβουν εργολαβικά τα πρωϊνάδικα τύπου «Αυτιά» και τα δελτία των μη-ειδήσεων των διαφόρων «Χατζηνικολάου» των καναλιών.

Το άρθρο της εφημερίδας είναι πολύ ενδιαφέρον και όποιος δεν βαριέται μπορεί να το διαβάσει ολόκληρο εδώ.

ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΑ

Χαμός γίνεται στα αστυνομικά τμήματα που έχουν αναλάβει το έργο της έκδοσης των νέων διαβατηρίων. Όσο πλησιάζει το τέλος του χρόνου που λήγει η σχετική προθεσμία, τόσο περισσότερο μεγαλώνουν οι ουρές των ενδιαφερομένων. Οι Έλληνες αναβάλουν τα πάντα για την τελευταία στιγμή, εκτός φυσικά από την κράτηση ημερομηνίας για το γάμο τους – περιέργως γι’ αυτό το ζήτημα φροντίζουν πολλούς μήνες πριν! Το πρόβλημα με τις ουρές στα διαβατήρια γίνεται χειρότερο και από το γεγονός ότι αρκετοί τρέχουν να υποβάλλουν αίτηση χωρίς να έχουν άμεση ανάγκη, από το φόβο μήπως «χάσουν» την ευκαιρία, λες και πρόκειται για μακαρόνια από τα ράφια των σουπερμάρκετ όταν αναμένεται χιονοθύελλα στην κορυφή της Πάρνηθας.

Πέρα από τα αστεία όμως, η ανάληψη του έργου έκδοσης Διαβατηρίων από την Αστυνομία έπρεπε να γίνει για να σταματήσει επί τέλους η προηγούμενη διαδικασία που διεκπεραίωναν εδώ και χρόνια οι Νομαρχίες και η οποία από πλευράς σοβαρότητας και ασφαλείας θύμιζε παιχνίδι σε νηπιαγωγείο. Παράλληλα οι νέες τεχνικές προδιαγραφές για τα διαβατήρια μεγιστοποιούν την ασφάλεια των στοιχείων από τον κίνδυνο πλαστογράφησης και η πρωτοβουλία είναι Ευρωπαϊκή και αφορά όλες τις χώρες μέλη της Ένωσης. Ο στόχος είναι να καταστεί αδύνατη η έκδοση, παράδοση, ή η απόκτηση ταξιδιωτικού εγγράφου με εκτός νόμου διαδικασίες. Αναρωτιέται κανείς πόσα ελληνικά διαβατήρια έχουν παρανόμως εκδοθεί τα προηγούμενα χρόνια και με ποιον τρόπο έχουν χρησιμοποηθεί.

Επίκαιρη αφορμή για τις σκέψεις αυτές έδωσε το σημερινό ρεπορτάζ της Shahida Tulaganova στο BBC. Η δημοσιογράφος του βρετανικού ειδησεογραφικού οργανισμού ερευνώντας το θέμα κατόρθωσε σε διάστημα λίγων μηνών να αποκτήσει 20 (!) πλαστά ή κλεμμένα διαβατήρια από 20 αντίστοιχες ευρωπαϊκές χώρες και να τα χρησιμοποιήσει για να περάσει τα σημεία ελέγχου μπαινοβγαίνοντας παράνομα από χώρα σε χώρα.

Η Ελλάδα είναι ανάμεσα σ’ αυτές τις χώρες που η ρεπόρτερ έβγαλε πλαστό διαβατήριο.

Αν μία δημοσιογράφος για τις ανάγκες του ρεπορτάζ κατόρθωσε μέσα σε διάστημα λίγων μηνών να βρει 20 παράνομα ευρωπαϊκά διαβατήρια, καταλαβαίνει κανείς πόσο εύκολα μπορούν να κάνουν το ίδιο οι οργανωμένες πάσης φύσεως συμμορίες που αλωνίζουν την Ευρώπη.

Τα νέου τύπου διαβατήρια που εκδίδει πλέον η Αστυνομία, ιδιαίτερα αυτά που χορηγούνται από τον περασμένο Αύγουστο με ενσωματωμένο το ηλεκτρονικό μικροκύκλωμα (τσιπ) είναι αδύνατο να πλαστογραφηθούν δεδομένου ότι τα στοιχεία του κατόχου καταχωρούνται και κωδικοποιούνται με ηλεκτρονική μέθοδο στο τσιπ το οποίο σε συνέχεια μπορεί να διαβάζεται από ειδικά μηχανήματα για επαλήθευση των πληροφοριών που εμφανίζονται τυπωμένες στο έντυπο του διαβατηρίου.

Όσοι έχουν πρόσβαση σε δορυφορική τηλεόραση μπορούν να δουν το πλήρες ρεπορτάζ της Shahida Tulaganova στο BBC One στην εκπομπή Panorama τη Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου στις 11 το βράδυ ώρα Ελλάδας.


SearchThisBlog





Site Meter