ΠΟΛΥΚΡΙΤΟΣ

Δείγματα των καιρών στη σημερινή Ελλάδα:

• Η Εταιρεία ΜΑΚΡΟ Cash & Carry είχε προγραμματίσει μια αξιόλογη επένδυση για να ανοίξει υποκατάστημα στην περιοχή της Ξάνθης, αλλά η σφοδρή αντίδραση του επαγγελματικού κόσμου της περιοχής, με τη βοήθεια του γενικότερου ψηφοθηρικού κλίματος των επερχόμενων δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, μπλοκάρισε για την ώρα τις διαδικασίες με απόφαση της Νομαρχιακού Συμβουλίου του Νομού Ξάνθης που απέρριψε την αίτηση της ΜΑΚΡΟ για χορήγηση αδείας λειτουργίας του πολυκαταστήματος στο Νομό. Η Ομοσπονδία Επαγγελματικών, Βιοτεχνικών και Εμπορικών Σωματείων του Νομού ενώνοντας τη φωνή της με τις άλλες Ομοσπονδίες της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης επαινεί την απόφαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου και μεταξύ άλλων τονίζει ότι η χορήγηση αδείας εγκατάστασης του Πολυκαταστήματος ΜΑΚΡΟ στην περιοχή της Ξάνθης, «βλάπτει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τις μονίμως εγκαταστημένες εδώ από πολλών ετών με πρωτοβουλία των εντοπίων και μονίμων κατοίκων του τόπου, που ταυτοχρόνως είναι θεματοφύλακες της Εθνικής κληρονομιάς και φρουροί της περιοχής μας»!
  

Ξεπερασμένη συντεχνιακή αντίληψη προστατευτισμού που στολίζεται με την απαραίτητη εθνικοπατριωτική σάλτσα.

Παρόμοιες φωνές και διαμαρτυρίες είχαν ακουσθεί και τον περασμένο Δεκέμβριο από τους ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων στο Μαρούσι όταν προγραμματιζόταν τα εγκαίνια του Athens Mall.

• Τον περασμένο Ιούνιο είδαμε αποκλεισμούς και μαύρες σημαίες του Πανελλήνιου Συλλόγου Καταστηματαρχών Βίντεο Κλαμπ που ζητούν να απαγορευθεί η δωρεάν διάθεση κινηματογραφικών ταινιών σε DVD μαζί με τις εφημερίδες διότι μειώνεται ο τζίρος των καταστημάτων τους!

• Λαϊκιστές και λαϊκίζοντες πολιτικοί και δημοτικοί άρχοντες της ελληνικής περιφέρειας ζητούν να μην εφαρμοσθεί ο νόμος περί βάσεων για την εισαγωγή μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση διότι κινδυνεύει από τη μείωση του αριθμού των σπουδαστών να οδηγηθεί η ελληνική επαρχία σε οικονομικό μαρασμό!

Απίστευτες καταστάσεις! Η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας δεν έχει πάρει χαμπάρι τι γίνεται στον κόσμο. Συχνά η συμπεριφορά της θυμίζει τους γραφικούς Λουδίτες των αρχών του 19ου αιώνα στην εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης που έκαιγαν τις νέες τότε κλωστοϋφαντουργικές μηχανές επειδή τις θεωρούσαν υπεύθυνες για τις θέσεις εργασίας που χάνονταν στις φάμπρικες.

Οι αλλαγές που συντελούνται στον κόσμο είναι σαρωτικές και οι εποχές που μπορούσε κανείς να «τη βγάζει» κοροϊδεύοντας τους άλλους σιγά – σιγά περνούν στην ιστορία. Όταν η πραγματικότητα στο παγκόσμιο εμπόριο λιανικής είναι οι επιχειρήσεις να λειτουργούν κερδοφόρα με μικτό προ φόρων περιθώριο κέρδους 2,5 – 5 % , η μικρή ελληνική εμπορική επιχείρηση της πόλης και του χωριού που έχει μάθει να δουλεύει με περιθώρια που συνήθως ξεπερνούν το 50% , δεν έχει πολύ μέλλον.

Είναι αστείο να μιλούν οι ιδιοκτήτες των Βίντεο Κλαμπ για προστασία των μαγαζιών τους από τη δωρεάν διάθεση ταινιών, όταν την ίδια στιγμή είναι πλέον ορατή ακόμη και στην Ελλάδα η είσοδος της νέας τεχνολογίας που θα επιτρέπει στον καθένα να «κατεβάζει» από το ίντερνετ μέσω μιας σύνδεσης ADSL οποιαδήποτε κινηματογραφική παραγωγή επιθυμεί, άμεσα και φθηνά.

Είναι ακόμη πιο αστείο να θέλουμε να εξοστρακίσουμε από τη γειτονιά μας το μεγάλο πολυκατάστημα που θα προσφέρει χαμηλές τιμές στην τοπική κοινωνία και νέες θέσεις εργασίας, όταν σήμερα τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει το διεθνές εμπόριο να πουλά φθηνές και καλές κάλτσες από την Κίνα σε όποιο χωριό της Ελλάδας επιθυμεί.

Είναι παρανοϊκό να θέλουμε με πόρους για «σπουδές» να χρηματοδοτούνται τα μικρομάγαζα της ελληνικής επαρχίας και οι ραντιέρηδες ιδιοκτήτες της «φοιτητικής στέγης» τη στιγμή που η ανάγκη για πραγματική γνώση και εξειδίκευση των νέων ανθρώπων στις νέες επιστήμες και τεχνολογίες, μέσα από ουσιαστική Παιδεία, είναι μονόδρομος για την ανάπτυξη της χώρας.

Δυστυχώς οι εποχές της μακαριότητας έχουν παρέλθει. Οι αλλαγές συντελούνται με μεγάλες ταχύτητες και για πολλούς είναι σκληρές, ιδιαίτερα για όσους δεν γνωρίζουν με ποιόν τρόπο να αλλάξουν οι ίδιοι τον εαυτό τους και να προσαρμοσθούν στη νέα πραγματικότητα, αλλά δεν υπάρχουν άλλες επιλογές.

Νομίζω ότι η θεωρία του άγγλου οικονομολόγου David Ricardo που από τον 18ο αιώνα μίλησε για το συγκριτικό πλεονέκτημα των εθνών, είναι πάντα επίκαιρη. Για να επιβιώσουμε, η Ελλάδα, ο επιχειρηματικός κόσμος της και ο καθένας μας πρέπει να βρει ποιο είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα που διαθέτει και να το αξιοποιήσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό παράγοντας το καλύτερο σε ποιότητα προϊόν και υπηρεσία, στη φθηνότερη δυνατή τιμή. Η αγορά είναι παγκόσμια και ανταγωνιστής του Βίντεο Κλαμπ της γειτονιάς δεν είναι πλέον η εφημερίδα με τα δωρεάν DVD, αλλά κάποια επιχείρηση υψηλής τεχνολογίας στην Ινδία που θα προσφέρει τα ίδια DVD με το κόστος μιας εφημερίδας.

Τα αρχεία για 650.000 πελάτες της Εταιρείας που περιείχαν όλες τις λεπτομέρειες αναζητήσεων (Web Search Queries) για περίοδο 3 μηνών κατά περίεργο τρόπο αποφασίσθηκε από την Εταιρεία να αναρτηθούν στην ιστοσελίδα της με αποτέλεσμα να ακολουθήσει όπως ήταν επόμενο «μεγάλος χαμός». Η Εταιρεία έσπευσε αμέσως να απομακρύνει τα αρχεία, ακολούθησε η παραίτηση του διευθυντή τεχνολογίας και η απομάκρυνση δύο στελεχών, αλλά ήδη είχαν προλάβει αρκετοί να «σώσουν» το περιεχόμενο και να το αναδημοσιεύσουν σε άλλες σελίδες του παγκόσμιου ιστού. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές το αρχείο βρίσκεται ακόμη διαθέσιμο και όποιος περίεργος ενδιαφέρεται να το κατεβάσει μπορεί να προσπαθήσει εδώ.

Αν και η AOL με καθησυχαστικές ανακοινώσεις δήλωνε ότι τα αρχεία δεν περιείχαν προσωπικά στοιχεία των πελατών της, πολλοί ειδικοί που ασχολήθηκαν με το συμβάν λένε ότι είναι δυνατόν από την ανάλυση των περιεχομένων του αρχείου να αναγνωρισθούν αρκετοί χρήστες αποκαλύπτοντας έτσι τις προτιμήσεις των αναζητήσεων τους.

Από τη αρχή τα αρχεία που διέρρευσαν αποτέλεσαν επιστημονική πρόκληση για πολλούς αναλυτές διότι σπάνια παρουσιάζεται η ευκαιρία για αυτούς να επεξεργασθούν και να αναλύσουν πραγματικά στοιχεία τόσο μεγάλου όγκου και τόσο επίκαιρα. Παρά ταύτα, αρκετοί ερευνητές όπως τουλάχιστον δηλώνουν δημόσια, δεν θα προχωρήσουν σε επεξεργασίες των στοιχείων διότι στο βάθος ίσως παραβιάζονται προσωπικά δεδομένα. Όμως, ο δημοσιογράφος Lee Gomes σε άρθρο του στις 16 Αυγούστου 2006 στην εφημερίδα Wall Street Journal δίνει μια γενική ανάλυση των στοιχείων που βρέθηκαν στα αρχεία αναζήτησης των πελατών της AOL και αυτά που παρουσιάζονται φωτογραφίζουν μια πραγματικότητα που έχει ενδιαφέρον.

Μερικά από τα συμπεράσματα:

Στην πρώτη θέση των αναζητήσεων ως προς τη συχνότητα εμφανίσεων είναι η λέξη Free.

Στη δεύτερη θέση η λέξη New.

Στην τρίτη θέση οι λέξεις"Lyrics," "County," "School," "City," "Home," "State," "Pictures," "Music," "Sale," "Beach," "High," "Map," "Center" και "Sex."

Πρώτο λοιπόν σε συχνότητα εμφάνισης στους πίνακες αναζήτησης είναι το FREE, ακολουθεί το NEW και το συμπέρασμα είναι ότι οι περισσότεροι ψάχνουν για οτιδήποτε αρκεί να είναι τζάμπα και βεβαίως να μην είναι παλιό.

Ακολουθεί στη τρίτη θέση μεταξύ άλλων η λέξη SEX. Μάλιστα, σέξ!
Το εύρημα επιβεβαιώνει και άλλες έρευνες που έχουν γίνει ότι το θέμα ΠΟΡΝΟ είναι το τρίτο κατά σειρά ενδιαφέρον θέμα στις αναζητήσεις στο ίντερνετ.

Ο δημοσιογράφος προχωρεί σε πιο λεπτομερή παρουσίαση των στοιχείων και αναφέρει ότι μεταξύ των αναζητήσεων στο θέμα «SEX», υπάρχουν 50.549 ειδικότερα ερωτήματα των χρηστών που αναζητούν φωτογραφίες γυμνών!

Ως προς τα πρόσωπα που ψάχνει ο κόσμος, πρώτος σε αναζητήσεις ήταν ο νεαρός τραγουδιστής του ποπ συγκροτήματος Fall Out Boy, δεύτερη η Pamela Anderson και τρίτη, η αρκετά γνωστή και σε μας, κυρία Paris Hilton!

Αν αφήσουμε το σκανδαλιστικό θέμα των πορνο-αναζητήσεων, ενδιαφέρον για τους διαφημιστές είναι το ότι 42% των πελατών ακολουθούν το πρώτο στη σειρά link που εμφανίζεται σε απάντηση ενός ερωτήματος. Αυτό εξηγεί για πιο λόγο τα Web Sites δαπανούν τόσα χρήματα για να ανεβάσουν στις πρώτες θέσεις τη σειρά εμφάνισης των στις μηχανές αναζήτησης.

Το άρθρο περιέχει και άλλες ενδιαφέρουσες επισημάνσεις από την παρατήρηση των στοιχείων που έκανε ο δημοσιογράφος, είναι όμως σίγουρο ότι στις επόμενες εβδομάδες και μήνες θα δούμε να δημοσιεύονται πιο συστηματικές αναλύσεις των αρχείων που διέρρευσαν και που αφορούν τη συμπεριφορά των χρηστών του διαδικτύου. Κάπου εκεί μερικοί θα μπορέσουν ίσως να αναγνωρίσουν και τον εαυτό τους.

Πάντως, σύμφωνα με την ανάλυση των στοιχείων που παρουσιάζει ο Lee Gomes στην WSJ, το 42% των χρηστών που υπέβαλαν ερώτημα στη μηχανή αναζήτησης δεν ακολούθησαν κανένα Link που αυτά που πρότεινε στις απαντήσεις της η AOL και εγκατέλειψαν την αναζήτηση. Αυτό ίσως δείχνει ότι το 42% απλά «σερφάρει» παίζοντας με τις μηχανές, ή ακόμη χειρότερα για την εταιρεία, ότι δεν έλαβε καμιά σωστή απάντηση στο ερώτημα που υπέβαλε ώστε να ενθαρρυνθεί για να συνεχίσει το ψάξιμο.

Σήμερα, όπως ήταν γνωστό, επρόκειτο να ανακοινωθεί η απόφαση της Credit Agricole για τη νέα διοίκηση της Εμπορικής Τράπεζας και ο ΔΗΚΤΗΣ της Καθημερινής (24 Αυγούστου 2006) έσπευσε να κάνει προβλέψεις. Ήταν σίγουρος ο ΔΗΚΤΗΣ ότι το ένα από τα δύο πρόσωπα της φημολογούμενης «δυαρχίας» στη νέα Εμπορική (Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος) θα ήταν σίγουρα Έλληνας.
Έσπευσε ακόμη να γράψει με τίτλο «Oδυσσέας for president» ότι έχει πληροφορίες από . . . φίλο του που είναι «γνωστός για τις γνωριμίες του σε κοσμικούς κύκλους των Παρισίων» ότι τη θέση του προέδρου «την έκλεισε ο πρώην πρόεδρος του ΣEB κ. Oδυσσέας Kυριακόπουλος»!

Τελικά, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Εμπορικής-Credit Agricole νέος Πρόεδρος μετά την παραίτηση του κ. Προβόπουλου ορίσθηκε ο κ. Jean Frederic de Leusse και Διευθύνων Σύμβουλος ο κ. Christian Jacques.

Ποτέ δεν κατάλαβα αν, όταν οι δημοσιογράφοι διοχετεύουν παρόμοιες πληροφορίες, κάνουν απλώς πλάκα, ή ακόμη χειρότερα, αν σπέρνουν φημολογίες κατ’ εντολή των ενδιαφερομένων προσώπων που τους πλησιάζουν με την «είδηση» και . . . . ό,τι προκύψει.
Το έχουμε δει πολλές φορές το παιχνίδι, όπως για παράδειγμα την εποχή που εντεταλμένοι κονδυλοφόροι βάπτιζαν ως πιθανό υποψήφιο πρόσωπο για την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας την κ. Γιάννα Αγγελοπούλου!

Επειδή δεν μπορώ να φαντασθώ ότι ο πεπειραμένος συντάκτης της έγκυρης Καθημερινής κάνει πλάκα τη στιγμή μάλιστα που η Πρωταπριλιά αργεί ακόμη, προτιμώ να πιστεύω ότι ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ κάνει ότι μπορεί για να ακούγεται το όνομα του και αυτό ταιριάζει επίσης με την επικοινωνιακή του τακτική λίγο πριν αποχωρήσει από τον ΣΕΒ. Αρκετοί θυμούνται ακόμη τις θορυβώδεις θέσεις του κ. Κυριακόπουλου για το άρθρο 14 του νομοσχεδίου για τις ΔΕΚΟ που ανάγκασαν τον επίτιμο πρόεδρο της ΝΔ κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να δηλώσει ότι «δυστυχώς οι πάντες στην εποχή μας υποκύπτουν τουλάχιστον ενίοτε στη σειρήνα του λαϊκισμού».

Είναι φανερό ότι η τακτική του κ. Κυριακόπουλου όταν δεν υποκύπτει στη σειρήνα του λαϊκισμού, προσαρμόζεται στα σχέδια των πολιτικών του οραματισμών, ή έστω στην ευγενή επιδίωξη να γίνει σπουδαίος τραπεζίτης. Του ευχόμαστε καλή επιτυχία και στα δύο.

Από το σημερινό ρεπορτάζ των εφημερίδων:

«Την απογοήτευσή για το γεγονός ότι με την εφαρμογή της βάσης του δέκα, έμειναν 13.000 κενές θέσεις στα ΑΕΙ εξέφρασε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέκος Αλαβάνος σε δηλώσεις με αφορμή την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ο κ. Αλαβάνος κατηγόρησε την κυβέρνηση για πλήρη έλλειψη ευαισθησίας και επανέλαβε το αίτημα του Συνασπισμού να καλυφθούν όλες οι θέσεις από υποψηφίους που δεν έπιασαν τη βάση του 10».
(Ναυτεμπορική 24/8/2006)

Όλοι λοιπόν να μπουν στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα! Φυσικά να παίρνουν στα γρήγορα και κάποιο «πτυχίο» χωρίς να μάθουν να γράφουν ούτε το όνομα τους και οπωσδήποτε να εξασφαλίζουν σε τέσσερα χρόνια μια θέση στο Δημόσιο προς δόξα της κοινωνικής ισότητας και του σοσιαλισμού!

Αν μιλήσουμε πάλι για λαϊκισμό και συμπεριλάβουμε στους λαϊκιστές τον κ. Αλαβάνο, αδικούμε και τον ορισμό του λαϊκισμού και αρκετούς λαϊκιστές που έγραψαν ιστορία.

Πολλά κοινωνικά λεξικά ορίζουν τον λαϊκισμό ως "μια πολιτική ιδεολογία, ή ακόμη και ως ένα ύφος ρητορικής, που έχουν βασικό παρανομαστή τη θέση ότι ο απλός λαός καταπιέζεται από ελιτίστικες ομάδες οι οποίες δρουν αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση ιδίων συμφερόντων και επομένως τα εργαλεία εξουσίας πρέπει να αφαιρεθούν από αυτές τις ελίτ για να προωθηθούν τα συμφέροντα των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων". Ο λαϊκιστής είναι συνήθως "χαρισματικός" και ο λόγος του χαϊδεύει τα αυτιά του λαού με στόχο την απόκτηση πολιτικής δύναμης για "να είναι δυνατή ή εφαρμογή λύσεων πάντα υπέρ του ίδιου του λαού".

Σύμφωνα με αυτούς τους ορισμούς, ο κύριος Αλαβάνος δεν είναι λαϊκιστής διότι δεν είναι χαρισματικός και επί πλέον δεν είναι πιθανόν, όσο και να χαϊδεύει τα αυτιά των λιγοστών οπαδών του, να στρέψει τις ευρύτερες λαϊκές μάζες προς το κόμμα του για να μπορέσει να φέρει αλλαγές εξουσίας υπέρ του λαού.

Προς τι λοιπόν η έλλειψη σοβαρότητας; Γιατί λέγονται αυτές οι μπούρδες; Σε ποιους κλείνει το μάτι όταν ομιλεί περί «πλήρους έλλειψης ευαισθησίας» από την κυβέρνηση και όταν υποβάλει σαν αίτημα του Συνασπισμού την «κάλυψη όλων των θέσεων από υποψηφίους που δεν έπιασαν τη βάση του 10»;

Μα φυσικά απευθύνεται στην ελιτίστικη συντεχνία των «καθηγητών» της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που ως γνωστόν ένα μεγάλο τμήμα αυτής λειτουργεί ως παράρτημα του κόμματος του κυρίου Αλαβάνου. Πρόκειται για την ίδια συντεχνία που θέλει να χειρίζεται κατά την κρίση της τους κρατικούς πόρους για τα Πανεπιστήμια και τα ΑΤΕΙ, που αρνείται πεισματικά κάθε αξιολόγηση του ακαδημαϊκού έργου που (δεν) παράγει, που δεν θέλει αλλαγές και εκσυγχρονισμό στην Παιδεία και που προπονείται για καινούργιο γύρο κινητοποιήσεων όταν αρχίσει η νέα ακαδημαϊκή χρονιά με σκοπό την πλήρη ανατροπή των όποιων μεταρρυθμίσεων προσπαθήσει να νομοθετήσει η κυβέρνηση.

Ο πάμπλουτος «σοσιαλιστής» κύριος Αλέκος Αλαβάνος με τις δηλώσεις του δεν προσφέρει καλή υπηρεσία στο κόμμα του, αλλά αυτό αφορά τον ίδιο και όσους τον στήριξαν στη εκλογή του. Η κυβέρνηση όμως πρέπει να βρει το πολιτικό θάρρος και απαλλαγμένη από τους δικούς της «λαϊκιστές» να προχωρήσει στον εκσυγχρονισμό της Παιδείας πριν χάσουμε και το τελευταίο τραίνο.

Όπως γράφει η εφημερίδα του Πεκίνου Daily China, οι Κινέζοι θα πρέπει πλέον να μάθουν σωστούς τρόπους συμπεριφοράς ώστε να προβάλουν καλύτερη εικόνα όταν ταξιδεύουν ως τουρίστες εκτός Κίνας, ή ως μέλλοντες οικοδεσπότες των εκατοντάδων χιλιάδων επισκεπτών που αναμένονται να συρρεύσουν κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008.

Κάτω από την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας λειτουργεί μία Επιτροπή Καθοδήγησης Πνευματικού Πολιτισμού με αρμοδιότητες παρακολούθησης της κοινωνικής συμπεριφοράς των Κινέζων η οποία εξέδωσε μεταξύ άλλων και τις εξής “ντιρεκτίβες”:

• Μη φτύνετε

• Μην πετάτε σκουπίδια στους δρόμους

• Μη μιλάτε δυνατά στο διπλανό σας

• Μη φωνάζετε στο μικρόφωνο όταν μιλάτε στο κινητό σας

• Μη βγάζετε τα παπούτσια σας μέσα στο αεροπλάνο

• Μην πετάτε τις τσίκλες στους δρόμους

• Πλένετε πάντα τα χέρια σας πριν και μετά το φαγητό

Όπως γράφει η εφημερίδα, «η πολιτισμένη συμπεριφορά αντικαθρεπτίζει το χαρακτήρα μιας χώρας» και η προσπάθεια εκπαίδευσης των Κινέζων σε καλούς τρόπους συμπεριφοράς θα αρχίσει από τους δημόσιους υπαλλήλους και τα στελέχη των κρατικών εταιρειών. Το ευρύ κοινό θα αναλάβουν να εκπαιδεύσουν τα κάθε λογής ΜΜΕ.


Σας θυμίζουν τίποτα όλα αυτά;

Μερικές δεκαετίες παλιότερα στην Αθήνα , στα λεωφορεία και στους συρμούς των ΗΣΑΠ υπήρχαν ταμπέλες με την εντολή «Απαγορεύεται το Πτύειν». Σήμερα βέβαια δεν φτύνουν μέσα στα δημόσια οχήματα οι Έλληνες, αλλά φτύνουν μόλις πατήσουν το πεζοδρόμιο!
Όσον αφορά τις υπόλοιπες οδηγίες των Κινεζικών αρχών, νομίζω ότι θαυμάσια θα είχαν πεδίο εφαρμογής και στη χώρας μας δεδομένου ότι μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας κάνει ακριβώς όσα επιχειρούν να διορθώσουν οι Κινέζοι στη δική τους χώρα.
Θα έλεγα ότι ένας Κινέζος χρειάζεται και εδώ, αλλά το επίθετο είναι βεβαρυμμένο με πολιτικούς συνειρμούς και οπωσδήποτε το αποφεύγω!





Σχετικά links:


China Daily

MarketPlace

Την ερχόμενη εβδομάδα η εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την Πρώην Γιουγκοσλαβία Carla del Ponte ανοίγει τη σελίδα της μεγαλύτερης σφαγής στην Ευρώπη μετά τη λήξη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Στο σκαμνί του κατηγορουμένου θα καθίσουν οι επτά ύποπτοι για το αποτρόπαιο έγκλημα της ομαδικής εκκαθάρισης 8.000 μουσουλμάνων της πόλης Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας. Σε συνέντευξη που δίνει στο περιοδικό TIME που κυκλοφορεί με ημερομηνία 21 Αυγούστου 2006, η Carla del Ponte σε σχετική ερώτηση του δημοσιογράφου Andrew Purvis λέει ότι η σφαγή στη Σρεμπρένιτσα «ήταν γενοκτονία, ένα από τα χειρότερα εγκλήματα που μπορεί να φαντασθεί κανείς και έλαβε χώρα τόσο πρόσφατα. Επί πλέον, μετά το θάνατο του Σλόμποταν Μιλόσεβιτς οφείλουμε να αποδώσουμε δικαιοσύνη στους πολιτικούς και στρατιωτικούς εγκληματίες που σχεδίασαν, οργάνωσαν και εκτέλεσαν αυτή τη γενοκτονία».

Ανοίγει λοιπόν ο φάκελος Σρεμπρένιτσα και ίσως ακουσθούν πράγματα που αφορούν τις καταγγελίες και τα δημοσιεύματα για συμμετοχή στη σφαγή Ελλήνων εθελοντών οι οποίοι φέροντες την Ελληνική σημαία ντρόπιασαν τη χώρα μας.

Ο βουλευτής Ανδρέας Ανδριανόπουλος, μόνος από τον πολιτικό κόσμο, ήδη από το 2004 έχει υποβάλει ερώτηση στη Βουλή και προκάλεσε συζήτηση σχετικά με «τη συμμετοχή ελλήνων παραστρατιωτικών στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα».

Η Ελευθεροτυπία στις 21 Οκτωβρίου 2004 αναφέρεται στην πρωτοβουλία του Ανδρέα Ανδριανόπουλου και γράφει:

«Με ερώτησή του προς την πρόεδρο της Βουλής Αννα Μπενάκη ο βουλευτής Ανδρέας Ανδριανόπουλος ζητάει τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τη διερεύνηση του θέματος της συμμετοχής Ελλήνων πολιτών στη σφαγή 7.000 μουσουλμάνων στη Σρεμπρένιτσα της Βοσνίας το καλοκαίρι του 1995. Η παρουσία των Ελλήνων που πολεμούσαν υπό τις διαταγές του στρατηγού Μλάντιτς έχει γίνει επανειλημμένα το αντικείμενο αναφοράς σε διεθνείς εκθέσεις και ραδιοτηλεοπτικά προγράμματα -ιδιαίτερα το γεγονός ότι ανήρτησαν την ελληνική σημαία μετά την «πτώση» του χωριού».

Στα ελληνικά ΜΜΕ δεν έχει δοθεί μεγάλη δημοσιότητα στις σχετικές καταγγελίες (γιατί άραγε;), αλλά μερικά δημοσιεύματα έγκυρων εφημερίδων, δημοσιογράφων και ειδησεογραφικών πρακτορείων περιμένουν ακόμη απαντήσεις. Ενδεικτικά,

Ο δημοσιογράφος Ριχάρδος Σωμερίτης έχει γράψει στο ΒΗΜΑ στις 10 Ιουλίου 2005:
«Στις 11 Ιουλίου 1995 οι ορδές του στρατηγού Μλάντιτς, με επικεφαλής τον στρατηγό Κρίστιτς, «απελευθέρωσαν» τη βοσνιακή κωμόπολη Σρεμπρένιτσα και άρχισαν μεγάλη σφαγή. Εδιωξαν τις γυναίκες και τα παιδιά, κράτησαν όσους άνδρες άνω των 14-15 ετών έκριναν σε θέση να κρατάνε όπλο (και ας ήταν άοπλοι) και μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα τους εκτέλεσαν και τους έθαψαν πρόχειρα και ομαδικά στην περιφέρεια της πόλης.
Αργότερα άνοιξαν τους πρόχειρους τάφους και μετέφεραν τα χιλιάδες πτώματα σε άλλους, πιο διακριτικούς. Βρέθηκαν όμως. Σήμερα ακόμη ειδικά συνεργεία προσπαθούν να ταυτοποιήσουν το κάθε λείψανο. Τα θύματα ήταν εθνοτικά Βόσνιοι μουσουλμάνοι. Οι θύτες ήταν Σέρβοι της Βοσνίας και της Σερβίας. Ο στρατηγός Κρίστιτς, που οργάνωσε τη σφαγή, έχει καταδικαστεί τελεσίδικα από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης σε φυλάκιση πολλών δεκαετιών. Ο στρατηγός Μλάντιτς, που έδωσε τη διαταγή της σφαγής, «κρύβεται». Ο πολιτικός υπεύθυνος της γιουγκοσλαβικής τραγωδίας, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, δικάζεται. Ο τοπικός του γκαουλάιτερ, ο «ποιητής» και ψυχίατρος Κάρατζιτς, κρύβεται επίσης»

Και καταλήγει:

«Ελληνες εθελοντές πήραν μέρος στα γεγονότα και ύψωσαν, ατιμάζοντάς την, την ελληνική σημαία στης «Σρεμπρένιτσα την ολόμαυρη ράχη». Οι επώνυμες μαρτυρίες τους υπάρχουν. Αλλά μόνο πρόσφατα, έπειτα από μοναχική πρωτοβουλία στη Βουλή του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, άρχισε μια κάποια ελάχιστα πειστική προκαταρκτική εισαγγελική διαδικασία. Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική κοινή γνώμη αγνοούσε ως πρόσφατα και πιθανότατα αγνοεί πάντα τα γεγονότα. Γνωρίζει μόνο ότι οι Σέρβοι (αποκλειστικά όμως οι Σέρβοι του Μιλόσεβιτς) είναι ομόδοξοι και σύμμαχοι. Επιπλέον «αριστεροί». Μας ταιριάζουν συνεπώς το πένθος και η ντροπή».

Η Ελληνική υπηρεσία του BBC στις 29 Ιουνίου 2005 μεταδίδει:

"Έρευνα για ανάμιξη Ελλήνων στη Σρεμπρένιτσα

Το ενδεχόμενο να συμμετείχαν Έλληνες υπήκοοι στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα τον Ιούλιο του 1995, ερευνά η Εισαγγελία Πρωτοδικών.
Η έρευνα, που έγινε γνωστή πριν λίγες ημέρες από συνέντευξη του υπουργού Δικαιοσύνης, Αναστάσιου Παπαληγούρα, διατάχθηκε στις αρχές του μήνα από τον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών, Δημήτρη Παπαγγελόπουλο".


Η Τέτα Παπαδοπούλου γράφει στην Ελευθεροτυπία στις 30 Ιουνίου 2005:

«Το όνειδος της Σρεμπρένιτσα συνδέεται δυστυχώς με την Ελλάδα κατά έναν τρόπο φρικαλέο. Στη σφαγή αυτή συμμετείχαν και Ελληνες παραστρατιωτικοί. Πήγαν... εθελοντές στη Βοσνία -ήταν κάποιες δεκάδες- για να βοηθήσουν «τους Σέρβους αδελφούς» στην εθνοκάθαρση. Πήραν μέρος με τα τάγματα θανάτου σε διάφορες επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένης και αυτής στη Σρεμπρένιτσα. Και μάλιστα ύψωσαν, στην πνιγμένη στο αίμα Σρεμπρένιτσα, την ελληνική σημαία.

Οι εν λόγω συμπατριώτες μας, προφανώς υπερήφανοι για τη συμμετοχή τους στο μακελειό, πόζαραν δίπλα στην ελληνική σημαία και έβγαλαν αναμνηστικές... φωτογραφίες. Εκτός αυτού, έδωσαν συνεντεύξεις σε διάφορα μέσα ενημέρωσης, πριν και μετά την επιστροφή τους από την «εποποιία».

Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνον το φρικτό γεγονός ότι κάποιες δεκάδες Ελλήνων παραστρατιωτικών πήραν μέρος στις σφαγές στη Σρεμπρένιτσα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το φρικαλέο γεγονός δεν το καταδίκασαν και δεν το διερεύνησαν εκείνοι που όφειλαν να το κάνουν: η πολιτική ηγεσία της χώρας -κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση, κόμματα- ο λεγόμενος πνευματικός κόσμος, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, τα ΜΜΕ.

Δεν είναι παράξενο. Πώς να καταδικαστεί η ελληνική συμμετοχή στο έγκλημα, όταν όλες οι ελίτ στην Ελλάδα, με ελάχιστες ατομικές τιμητικές εξαιρέσεις, χειροκροτούσαν τον Μιλόσεβιτς και τους συνενόχους του; Θυμάστε τις συναυλίες στο κατάμεστο -φταίει, βέβαια, και ο κόσμος- Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, παρουσία της πολιτικής, συνδικαλιστικής, εκκλησιαστικής ηγεσίας, με τιμώμενο πρόσωπο τον πρύτανη της εθνοκάθαρσης Κάρατζιτς;»

Ο αγγλικός Guardian σε ανταπόκριση από την Αθήνα της Helena Smith την 1 Αυγούστου 2005 ανέφερε:

«It was far from Greece's finest hour. And it is only now, 10 years after the event, that Greeks have had the heart to look back. For Greek officialdom, the trail starts in a public prosecutor's office in Athens. All summer, its occupant, Athina Theodoropoulou, has had the unedifying task of probing Greek involvement in Europe's worst mass killing since the second world war - the slaughter of 7,000 Muslim men, women and children at Srebrenica».

Η εισαγγελέας Carla del Ponte, από το 1981 που εγκατέλειψε το δικηγορικό της γραφείο στην Ελβετία για να υπηρετήσει το δημόσιο συμφέρον έχει δείξει ότι είναι σκληρό καρύδι και έχει συγκρουσθεί με τη σικελική Μαφία και το τραπεζικό κατεστημένο της Ελβετίας.

Τώρα λοιπόν που ξεκινά η επόμενη φάση της μεγάλης δίκης στη Χάγη, θα δούμε αν ακουστεί κάτι καινούργιο σχετικά με τους έλληνες παλικαράδες «εθελοντές» των σερβικών ταγμάτων θανάτου και θα δούμε ακόμη αν τα ελληνικά ΜΜΕ βρουν λίγο χρόνο να αφιερώσουν στο θέμα αυτό.

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 13 Σεπτεμβρίου και μέσα από ένα πλήθος σκίτσων επιχειρεί στην πράξη να γελοιοποιήσει ως ανύπαρκτη την ιστορική πραγματικότητα των θυμάτων της χιτλερικής θηριωδίας και να παρουσιάσει τις απόψεις του Ιρανού Προέδρου Αχμαντινεζάντ ο οποίος έχει δημόσια διακηρύξει ότι η σφαγή 6 εκατομμυρίων Εβραίων από τους Ναζί κατά τη διάρκεια του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, το τραγικό Ολοκαύτωμα, δεν υπήρξε ποτέ!

Σίγουρα, δεν θα μπορούσε να φαντασθεί η ηγεσία της Χιτλερικής Γερμανίας ότι έξη δεκαετίες αργότερα θα παρουσιαζόταν σε μια ξένη χώρα όπως το Ιράν ένας τόσο θερμός υποστηρικτής των πράξεων της! Όμως στην ιστορία μερικά πράγματα εκ των υστέρων είναι δυνατόν εν μέρει να ερμηνευθούν.

Ένας βασικός θεωρητικός του Ναζισμού και της ανωτερότητας της Άριας φυλής ήταν ο Alferd Rosenberg. Διανοούμενος και μέλος των Ναζί, γεννήθηκε το 1893, κατέλαβε πολλά αξιώματα στο Χιτλερικό καθεστώς και πρόσφερε το ιδεολογικό υπόβαθρο για τις περισσότερες βαρβαρότητες της ναζιστικής κτηνωδίας. Δικάσθηκε, καταδικάσθηκε από το δικαστήριο της Νυρεμβέργης σε θάνατο ως εγκληματίας πολέμου και εκτελέσθηκε το 1946.

Οι ρατσιστικές θεωρίες του Rosenberg που είναι γνωστές στους ερευνητές, τοποθετούσαν τις ρίζες της Άριας φυλής στο αρχαίο Ιράν!

Επομένως είναι λίγο-πολύ φυσικό ο σημερινός πρόεδρος αυτής της χώρας να θεωρεί τον εαυτό του απόγονο μιας ανώτερης φυλής και όμοια με τους Ναζί να μισεί τόσο πολύ τους Εβραίους. Η συμπεριφορά του ταυτίζεται με τους θεωρητικούς και πρακτικούς της ναζιστικής θηριωδίας και βέβαια διευκολύνεται από το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμη οι Εβραίοι που θέλει τώρα να πετάξει στη θάλασσα για να έχει λόγο η προετοιμασία ενός σύγχρονου ολοκαυτώματος.

Ο Πρόεδρος του Ιράν μπορεί να χρησιμοποιεί όποια επικοινωνιακή στρατηγική τον βολεύει για να προωθεί τα σχέδια του. Όμως, για να σοβαρευθούμε λίγο, εμείς οι Έλληνες που ζήσαμε τη θηριωδία της Γερμανικής Κατοχής, γνωρίζουμε τη μοίρα των Εβραίων της Ελλάδας οι οποίοι ήταν ένα μεγάλο τμήμα των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Οι παλιότεροι, που έζησαν από κοντά την εξέλιξη της «τελικής λύσης» των Ναζί στη χώρα μας, θυμούνται ότι τα χιλιάδες θύματα που εξοντώθηκαν σε εφαρμογή της ρατσιστικής θεωρίας του Alfred Rosenberg και των άλλων «επιφανών» του Ναζισμού δεν είναι φανταστικά πρόσωπα, αλλά ζωντανές ανθρώπινες υπάρξεις που οδηγήθηκαν στα κρεματόρια της χιτλερικής κρεατομηχανής. Όπως γράφει ο καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης, «…..αναλογικά, σε σύγκριση δηλαδή με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη που βρέθηκαν κάτω από το ζυγό του Άξονα, η καταστροφή των Εβραίων της Ελλάδας βρίσκεται (ως ποσοστό του συνολικού εβραϊκού πληθυσμού) μεταξύ των πρώτων σε έκταση. Σε σύνολο 70.000 χιλιάδων περίπου Ελλήνων Εβραίων στα 1940, περισσότεροι από 50.000 εξοντώθηκαν στα στρατόπεδα του θανάτου, ποσοστό που υπερβαίνει το 70%». Ολοκαύτωμα λοιπόν υπήρξε και στη χώρα μας και κανείς γνήσιος ή κατά φαντασία απόγονος της Άριας φυλής δεν μπορεί να διαγράψει μια από τις πλέον αποτρόπαιες και αιματηρές σελίδες της σύγχρονης Ευρωπαϊκής ιστορίας.

Ακόμη, σε εκείνους τους συμπολίτες μας που ακολουθούν ως πρόβατα χωρίς κριτική σκέψη τις γραμμές του αντιαμερικανισμού και συντάσσονται με τα κηρύγματα των κάθε λογής σύγχρονων εκφραστών του φασισμού, το μόνο που μπορεί να προτείνει κανείς είναι να μάθουν λίγο καλύτερα την ιστορία και ένας τρόπος για να το πετύχουν είναι να διαβάζουν περισσότερο και να «ενημερώνονται» λιγότερο από τα ιδιωτικά κανάλια της ελληνικής τηλεόρασης.

Στη σημερινή Ελευθεροτυπία ο Νίκος Μουμούρης μ’ ένα θαυμάσιο, νοσταλγικό και πολύ ενδιαφέρον άρθρο του, μας θυμίζει ότι σαν σήμερα 25 χρόνια πριν, η IBM ανακοίνωσε ένα νέο προϊόν: τον πρώτο προσωπικό ηλεκτρονικό υπολογιστή, τον IBM Personal Computer. Ήταν 12 Αυγούστου 1981, η ονομασία PC πέρασε στην ιστορία και η IBM στους μήνες που ακολούθησαν κατέγραφε μια επιτυχία στις πωλήσεις που ούτε η ίδια είχε προβλέψει.

Ήταν όμως ο IBM PC ο πρώτος προσωπικός υπολογιστής; Σε θέματα ιστορίας, ακόμη και πρόσφατης, είναι πάντα δύσκολο να ορισθούν οι πρωτιές και η υποκειμενική άποψη έχει μεγάλη σημασία.

Τι έπρεπε να είναι ένας υπολογιστής για να χαρακτηρισθεί ως «προσωπικός»; Σίγουρα μικρός σε όγκο για να χωράει επάνω σε ένα τραπέζι, προσιτός σε τιμή, να είναι προγραμματιζόμενος από τον τελικό χρήστη, εύκολος στο χειρισμό και οπωσδήποτε να ήταν άμεσα διαθέσιμος στην αγορά για κάθε ενδιαφερόμενο. Ο IBM PC κάλυπτε όλες αυτές τις προϋποθέσεις, αλλά αν ανατρέξουμε λίγα χρόνια πριν από το 1981, αντίστοιχες προδιαγραφές προσαρμοσμένες βέβαια για την εποχή τους, έβρισκε κανείς και σε άλλα παρόμοια προϊόντα.

Στην ιστορία των ηλεκτρονικών υπολογιστών αναφέρονται αρκετές κατασκευές που διεκδικούν την πρωτιά του προσωπικού υπολογιστή και μπορεί όποιος ενδιαφέρεται εύκολα να βρει τα σχετικά δημοσιεύματα.

Μερικοί από εμάς όμως, πάντα υποκειμενικά και νοσταλγικά, φέρνουν στο μυαλό τους ένα συγκεκριμένο μαγικό κουτί που έχει γράψει τη δική του ιστορία, ήταν πολύ «προσωπικό» για την εποχή του και παρά την όχι χαμηλή τιμή αγοράς υπήρξε σύντροφος για αμέτρητες ώρες ανθρώπων που και αυτοί με τη σειρά τους κατέγραψαν πρωτιές στην ιστορία της απίστευτης εξέλιξης των ηλεκτρονικών υπολογιστών από τις πρώτες παλιές μέρες μέχρι σήμερα. Ήταν ο PDP-8 της Digital Equipment Corporation.

Η φωτογραφία του PDP-8 από τη Wikipedia.

Ο PDP-8 κατασκευάστηκε το 1965 και ήταν διαθέσιμος στην αγορά σαν επιτραπέζιος υπολογιστής από τις αρχές του 1968. Η εταιρία που τον κατασκεύασε έκανε μια μεγάλη πορεία και όπως συχνά συμβαίνει, στη συνέχεια εξαγοράσθηκε από την Compaq που κι αυτή με τη σειρά της απορροφήθηκε από την HP και το όνομα της Digital δεν υπάρχει πια παρά μόνο στα μουσεία.

Για τους νοσταλγούς, πιο κάτω δεξιά είναι το εξώφυλλο του Logic Handbook της Digital έκδοσης 1967 που σίγουρα πολλοί πάνω από τις σελίδες του είχαν ξενυχτήσει αμέτρητες ώρες και αριστερά η σελίδα 360 που αναφέρει περιληπτικά τις προδιαγραφές του υπολογιστή,
















μια ασπρόμαυρη φωτογραφία του PDP-8 από το ίδιο βιβλίο,







και μια συνοπτική λίστα των κέντρων πωλήσεων και τεχνικής εξυπηρέτησης της Digital εκείνης της εποχής.

• Αυτά, για να ξεχάσουμε λίγο όσα σήμερα συμβαίνουν γύρω μας.

Αυτές τις μέρες πολλά γράφονται για τις εχθροπραξίες στο Λίβανο και όπως πάντα, με τη βοήθεια των γνωστών βαθυστόχαστων αναλύσεων που προσφέρουν οι κάθε λογής ειδήμονες του αντιαμερικανισμού στη χώρα μας, η ελληνική «κοινή γνώμη» στη συντριπτική της πλειοψηφία είναι εναντίον του Ισραήλ και υπέρ των ισλαμικού φασισμού, που τώρα εκδηλώνεται με τη δράση της Χεζμπολάχ.

Διαβάζοντας τα αμέτρητα κείμενα που γράφονται για τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή, τυχαία σταμάτησα σε άρθρο μιας ελληνικής αριστερής οργάνωσης με το όνομα ΟΑΚΚΕ που ομολογουμένως έχει ενδιαφέρον. Παραθέτω ολόκληρο το κείμενο και ας το διαβάσει προσεκτικά όποιος έχει υπομονή. Νομίζω ότι σε αρκετά σημεία πρέπει να βρίσκει σύμφωνο και να προβληματίσει κάθε φιλελεύθερα σκεπτόμενο πολίτη.