“Έχουμε δύο μεγάλους θεσμούς στην Ελλάδα. Του Προέδρου της Δημοκρατίας και του αρχηγού της Ελλαδικής Εκκλησίας. Επαναστατώ όταν βλέπω ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν σέβονται αυτούς τους θεσμούς”.
Αυτά, μεταξύ άλλων, όπως διαβάζουμε στα ρεπορτάζ των εφημερίδων, είπε ο Μίκης Θεοδωράκης στην Αρχιεπισκοπή με αφορμή την παρουσίαση της μουσικής σύνθεσης του έργου του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού «Ακολουθίας εις κεκοιμημένους». Ακόμη, υπερασπίσθηκε όχι μόνο τον Αρχιεπίσκοπο, αλλά και το Κρυφό Σχολειό!
Αγαπητέ Μίκη,
Μην μπλέκεις διαφορετικά πράγματα. Όλοι οι Έλληνες σήμερα σέβονται το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας και τον Πρόεδρο, που είναι Πρόεδρος όλων των Ελλήνων, ομοθρήσκων και αλλοθρήσκων.
Εσύ πάντως να είσαι καλά και να δημιουργείς. Όσο για τους θεσμούς, ας αφήσουμε τη φύλαξη τους στο Σύνταγμα και τους Νόμους της Δημοκρατίας μας.
Θα σ’ αγαπάμε για τη μουσική σου και τα τραγούδια που αγαπήσαμε.
Αυτά, μεταξύ άλλων, όπως διαβάζουμε στα ρεπορτάζ των εφημερίδων, είπε ο Μίκης Θεοδωράκης στην Αρχιεπισκοπή με αφορμή την παρουσίαση της μουσικής σύνθεσης του έργου του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού «Ακολουθίας εις κεκοιμημένους». Ακόμη, υπερασπίσθηκε όχι μόνο τον Αρχιεπίσκοπο, αλλά και το Κρυφό Σχολειό!
Αγαπητέ Μίκη,
Μην μπλέκεις διαφορετικά πράγματα. Όλοι οι Έλληνες σήμερα σέβονται το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας και τον Πρόεδρο, που είναι Πρόεδρος όλων των Ελλήνων, ομοθρήσκων και αλλοθρήσκων.
Εσύ πάντως να είσαι καλά και να δημιουργείς. Όσο για τους θεσμούς, ας αφήσουμε τη φύλαξη τους στο Σύνταγμα και τους Νόμους της Δημοκρατίας μας.
Θα σ’ αγαπάμε για τη μουσική σου και τα τραγούδια που αγαπήσαμε.
Όταν εδώ αποβλακωνόμαστε όλο και περισσότερο μπροστά στα τηλεοπτικά παράθυρα παρακολουθώντας κοκορομαχίες για το θαύμα του μοναχού Βησσαρίωνα, τις αναλύσεις παπάδων και άλλων ειδικών για το Άγιο Φώς που ανάβει κάθε δικό μας Πάσχα εκεί στα Ιεροσόλυμα, ή για το αν και πότε η προνομιούχος ορθόδοξη εκκλησία της Οθωμανικής περιόδου σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης για την Εθνική Ανεξαρτησία το 1821, αλλού γίνονται σοβαρές δημόσιες συζητήσεις και αναλύσεις για τους υπαρξιακούς προβληματισμούς του σημερινού ανθρώπου, καταγράφονται τα ερωτήματα και μέσα από διαμάχες με επιχειρήματα, αναζητούνται απαντήσεις.
Κάτι τέτοιο έλαβε χώρα στις 27 Μαρτίου στο ιστορικό Westminster Central Hall του Λονδίνου. Με κεντρικό θέμα «Θα είμαστε καλύτερα χωρίς Θρησκεία;» έγινε μια δημόσια συζήτηση στην οποία έλαβαν μέρος από τη μία πλευρά οι Καθηγητές Richard Dawkins, Christopher Hitchens και A.C.Grailing και από την άλλη η Ραβίνος και μέλος της Βρετανικής Βουλής Julia Neuberger, ο Καθηγητής Roger Scrutton και ο Καθηγητής Nigel Spivey. Την εκδήλωση συντόνισε η γνωστή δημοσιογράφος Joan Bakewell και ακολούθησε ψηφοφορία για την αποδοχή ή απόρριψη του βασικού ερωτήματος της συζήτησης.
Το βασικό ερώτημα δεν ήταν αν υπάρχει ή όχι Θεός, αλλά αν μας χρειάζεται ή όχι η Θρησκεία. Πιστεύω ότι όποιος ήταν τυχερός και είχε εγκαίρως εξασφαλίσει εισιτήριο για να παρακολουθήσει τη συζήτηση, σίγουρα θα θυμάται για καιρό την ημέρα και τα επιχειρήματα που ακούσθηκαν από τις δύο πλευρές.
Την πλήρη ηχογράφηση της συζήτησης μπορεί να βρει και να κατεβάσει όποιος ενδιαφέρεται εδώ. Τα δύο ηχητικά αρχεία με τη μορφή Podcast έχουν συνολικό μέγεθος περίπου 151 MB (αρχεία τύπου Mp3). Αρκετά εμπεριστατωμένη είναι και η συνοπτική περιγραφή που δίνει στο Blog της η ρεπόρτερ των Times του Λονδίνου Ruth Gledhill που παρακολούθησε τη δημόσια συζήτηση.
ΝΕΟΙ ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ: ΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ
1 Comments Published by Policritos on 11.3.07 at 12:16.
Βρέθηκα και πάλι στο Λονδίνο και όπως πάντα όταν βρίσκομαι «εκτός τειχών», στα ενδιαφέροντα μου για ενημέρωση την πρώτη θέση κατέλαβαν γεγονότα και ειδήσεις που σίγουρα έχουν περισσότερη βαρύτητα από τις καθημερινές εμπρηστικές δραστηριότητες των αλητήριων της Αθήνας και τις πρόσφατες δηλώσεις της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΠΟΣΔΕΠ. Η συντεχνία αυτή, άκουσα ότι μεταξύ άλλων κάλεσε τους νέους να μην υπακούσουν (!) στις διατάξεις του νέου νόμου για την Παιδεία και να τον ακυρώσουν στην πράξη με στόχο βέβαια πάντα την «ήσσονα προσπάθεια» και την αμάθεια. Πόσο μακρινά και ασήμαντα ακούγονται όλα αυτά όταν τα δει κανείς από κάποια απόσταση.
Μια είδηση μου τράβηξε την προσοχή στη Βρετανική πρωτεύουσα: το πώς διαμορφώνονται οι τάσεις και οι προτιμήσεις στην αναζήτηση καριέρας ανάμεσα στους χιλιάδες νέους που κάθε χρόνο αποφοιτούν από τα Πανεπιστήμια και βγαίνουν στην αγορά εργασίας.
Η εφημερίδα Tim
es του Λονδίνου δημοσίευσε μια έρευνα για τις επιλογές των νέων πτυχιούχων στην Αγγλία και εντύπωση κάνει η σειρά κατάταξης, ως εργοδότη στις προτιμήσεις των νέων, του Βρετανικού Υπουργείου των Εξωτερικών, του γνωστού σε όλο τον κόσμο Foreign Office. Από την 41η θέση το 2005, έπεσε το 2006 στη 54η θέση!
Τις πρώτες τρεις θέσεις προτιμήσεων καταλαμβάνουν εφέτος οι διεθνείς Εταιρείες Συμβούλων PWC, Deloitte και KMPG. Στην τέταρτη θέση (από 2η τον προηγούμενο χρόνο) βρίσκεται η Αγγλική Civil Service και στην 5η θέση προτιμήσεων το BBC.
Θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι η Αγγλική Civil Service δεν έχει καμία ομοιότητα με το Ελληνικό Δημόσιο και τους χιλιάδες τεμπέληδες που διαφεντεύουν τη Ελληνική αναποτελεσματική δημόσια διοίκηση.
Μια είδηση μου τράβηξε την προσοχή στη Βρετανική πρωτεύουσα: το πώς διαμορφώνονται οι τάσεις και οι προτιμήσεις στην αναζήτηση καριέρας ανάμεσα στους χιλιάδες νέους που κάθε χρόνο αποφοιτούν από τα Πανεπιστήμια και βγαίνουν στην αγορά εργασίας.
Η εφημερίδα Tim
es του Λονδίνου δημοσίευσε μια έρευνα για τις επιλογές των νέων πτυχιούχων στην Αγγλία και εντύπωση κάνει η σειρά κατάταξης, ως εργοδότη στις προτιμήσεις των νέων, του Βρετανικού Υπουργείου των Εξωτερικών, του γνωστού σε όλο τον κόσμο Foreign Office. Από την 41η θέση το 2005, έπεσε το 2006 στη 54η θέση!Τις πρώτες τρεις θέσεις προτιμήσεων καταλαμβάνουν εφέτος οι διεθνείς Εταιρείες Συμβούλων PWC, Deloitte και KMPG. Στην τέταρτη θέση (από 2η τον προηγούμενο χρόνο) βρίσκεται η Αγγλική Civil Service και στην 5η θέση προτιμήσεων το BBC.
Θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι η Αγγλική Civil Service δεν έχει καμία ομοιότητα με το Ελληνικό Δημόσιο και τους χιλιάδες τεμπέληδες που διαφεντεύουν τη Ελληνική αναποτελεσματική δημόσια διοίκηση.
Το ιστορικό λοιπόν Foreign Office με τη λαμπρότητα, το υψηλό κύρος και γόητρο που πρόσφερε στα στελέχη που σταδιοδρομούσαν στις τάξεις του, δεν ελκύει πια όπως παλιά. Οι νέοι, όλο και περισσότερο βλέπουν την καριέρα τους μέσα στο ανταγωνιστικό σκηνικό του ιδιωτικού τομέα και ιδιαίτερα στις επιχειρήσεις του City το οποίο διαμορφώνεται πλέον στο σημαντικότερο παγκόσμιο οικονομικό κέντρο.
Οι νέοι πτυχιούχοι προτιμούν τον ανταγωνισμό και τις ατέλειωτες ώρες καθημερινής εργασίας μέσα στις επιχειρήσεις της νέας οικονομίας από το ηπιότερο περιβάλλον του Δημόσιου Τομέα.
Ο κατάλογος των 100 εργοδοτών, όπως δημοσιεύεται στην εφημερίδα, έχει ενδιαφέρον και μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
