ΠΟΛΥΚΡΙΤΟΣ

ΘΕΜΑΤΑ, ΣΧΟΛΙΑ, ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΛΙΓΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ


Στη μικρή πόλη Bad Arolsen, στη Βόρεια Έσση της Γερμανίας, φυλάσσεται ένα από τα σημαντικότερα και μεγαλύτερα σε μέγεθος Αρχεία για τα εγκλήματα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα κρεματόρια και την τύχη εκατομμυρίων ανθρώπων που έπεσαν στα χέρια της χιτλερικής κρεατομηχανής. Υπολογίζεται ότι σε συνολικό μήκος περίπου 25 χιλιομέτρων που καταλαμβάνουν τα ράφια των αρχείων, υπάρχουν καταχωρημένοι 50 εκατομμύρια φάκελοι που αφορούν 17 εκατομμύρια ανθρώπους και στα έγγραφα που με λεπτομέρεια και μεθοδικά τηρούσαν οι αρχιτέκτονες του ολοκαυτώματος περιγράφονται οι τραγικές ιστορίες των θυμάτων και ζωντανεύουν οι μνήμες της μεγαλύτερης θηριωδίας που έζησε η Ευρώπη τον εικοστό αιώνα.

Τα Αρχεία έχουν τεθεί στην υπηρεσία της ITS (International Tracing Service). Η ITS είναι μια Επιτροπή του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού που ερευνά και προσπαθεί να εντοπίσει ανθρώπους και οικογένειες που χάθηκαν στα χρόνια της κυριαρχίας του καθεστώτος των Ναζί. Υπεύθυνη για τη φύλαξη, τήρηση και προστασία αυτών των Αρχείων είναι μια Διακρατική Επιτροπή που συστάθηκε μετά τη λήξη του πολέμου στην οποία συμμετέχουν 11 Κράτη: ΗΠΑ, Βρετανία, Ισραήλ, Πολωνία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο και η Ελλάδα.

Το Μάιο του 2006 οι ένδεκα αυτές χώρες υπέγραψαν στο Λουξεμβούργο μια αρχική συμφωνία, ύστερα από συζητήσεις πολλών ετών, και ανακοίνωσαν ότι τα Αρχεία θα τεθούν στη διάθεση της ιστορικής έρευνας οκτώ χρόνια νωρίτερα απ’ ότι αρχικά προβλεπόταν, ώστε να χυθεί σήμερα φως στις λεπτομέρειες εκείνης της φρικτής περιόδου. Μετά την αρχική αυτή συμφωνία θα ακολουθούσε η κύρωση (ratification) εκ μέρους των κυβερνήσεων των 11 χωρών με στόχο, στη συνάντηση που έχει ορισθεί για τον επόμενο Μάιο 2007, να ανακοινωθεί το «ξεκλείδωμα» των Αρχείων για ελεύθερη χρήση στις έρευνες των Ιστορικών.

Σήμερα, ένα μήνα περίπου πριν από τη συνάντηση αυτή, πέντε χώρες έχουν ήδη δώσει την τελική έγκριση: οι ΗΠΑ, η Βρετανία, το Ισραήλ, η Ολλανδία και η Πολωνία.

Δύο χώρες, η Γερμανία και το Λουξεμβούργο, ανακοίνωσαν ότι θα πράξουν το ίδιο πριν από την συνάντηση του Μαΐου 2007.

Οι υπόλοιπες τέσσερις χώρες, ανάμεσα σ’ αυτές και η Ελλάδα, μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχουν ακόμη επικυρώσει τη συμφωνία του Λουξεμβούργου.

Σε ότι αφορά εμάς, γιατί άραγε αυτή η καθυστέρηση;
Μας εμποδίζει ο Νόμος περί Προστασίας των Προσωπικών Δεδομένων;
Φταίει η ρωμαίικη αναβλητικότητα που αφήνει όλα για την τελευταία στιγμή;
Ή μήπως η συλλογική μνήμη μας δεν είναι πολύ ευτυχής με την άπλετη φωταγώγηση εκείνης της περιόδου;

Πάντως, ό,τι και να γίνει, φαίνεται πως αν μετά την προγραμματισμένη συνάντηση του προσεχούς Μαΐου τα Αρχεία εξακολουθήσουν να παραμένουν κλειδωμένα, οι χώρες που θα έχουν δώσει την τελική έγκριση για το ξεκλείδωμα θα προχωρήσουν μόνες τους στην άρση των περιορισμών.
Χαρακτηριστική είναι η στάση του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών το οποίο διαβεβαιώνει ότι αν δεν υπάρξει ομοφωνία μέσα στο έτος που τρέχει, το State Department θα επιλέξει άλλους τρόπους για το άνοιγμα των Αρχείων και ενδιαφέρουσα είναι η πρόσφατη ακρόαση στις 28 Μαρτίου για το θέμα αυτό ενώπιον της υποεπιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Αμερικανικής Βουλής.

Όπως κατέθεσε ο Paul A. Shapiro, «In a world still facing genocidal situations such as that in Darfur, in a world still challenged by millions of displaced refugees, there is much to learn at Bad Arolsen».


Ας περιμένουμε λοιπόν.

0 Responses to “Τα Αρχεία των NAZI στο Bad Arolsen. Θα ανοίξουν τελικά;”

Δημοσίευση σχολίου

SearchThisBlog





Site Meter