ΠΟΛΥΚΡΙΤΟΣ

Ο Γιώργος Καρατζαφέρης, δημοσιογράφος, ευρωβουλευτής, πρόεδρος πολιτικού κόμματος και ίσως προσεχώς μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου, παραβρέθηκε σε εκδήλωση των σπουδαστών της Ακαδημίας Σπουδών Επικοινωνίας στο ξενοδοχείο Divani Caravel όπου είχε προσκληθεί και ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος.
Αυτό που αξίζει να σχολιάσει κανείς είναι ότι ο κ. Χριστόδουλος αποδέχθηκε την πρόσκληση και παρέστη στην εκδήλωση. Μάλιστα οι κάμερες και οι φωτογράφοι αποθανάτιζαν το γεγονός με το Γιώργο Καρατζαφέρη να έχει πάρει θέση καμαρωτός στο τραπέζι δίπλα στον Αρχιεπίσκοπο και τον κ. Χριστόδουλο να δηλώνει για τον εαυτό του ότι είναι το τιμώμενο πρόσωπο στην εκδήλωση!
Βέβαια ο πανέξυπνος Γιώργος Καρατζαφέρης γνωρίζει το παιχνίδι της δημοσιότητας και κατέχει άριστα τις τεχνικές προώθησης των συμφερόντων του και των σχεδίων του κόμματος του οποίου προεδρεύει.. Αναρωτιέται όμως κάθε σώφρων πολίτης που έχει στοιχειώδεις δημοκρατικές ευαισθησίες, όπως τουλάχιστον τις αντιλαμβανόμαστε στα πλαίσια της φιλελεύθερης δυτικού τύπου δημοκρατίας, τί δουλειά είχε εκεί ο προκαθήμενος της Ορθόδοξης Ελληνικής Εκκλησίας ο οποίος με την παρουσία του και μόνο, λειτούργησε ως «σπόνσορας» του κόμματος του κ. Καρατζαφέρη και για άλλη μια φορά δίνει το δικαίωμα να σχολιασθεί ότι επιχειρεί έμμεσα παρέμβαση στις πολιτικές εξελίξεις;

Κατά την εκφώνηση του απαραίτητου λόγου με την παρουσία συνεργείων τηλεόρασης τα οποία ως γνωστόν λατρεύει ο Αρχιεπίσκοπος, αναφέρθηκε σύμφωνα με το ρεπορτάζ του ΤΗΛΕΑΣΤΥ στον «παλαιό του φίλο» Γιώργο Καρατζαφέρη με τον οποίο «έκανε κάποτε κοινούς αγώνες» και «πιστεύουν και οι δύο σε κοινά οράματα». Σε συνέχεια απάντησε σε ερωτήσεις που έθεταν οι παριστάμενοι σπουδαστές και μερικά σημεία των απαντήσεων του για άλλη μια φορά ξεπερνούν τα όρια. Ο σχολιασμός όλων όσων είπε και των απαντήσεων που έδωσε είναι ίσως κουραστικός δεδομένου ότι ο αρχιεπίσκοπος πάντα έχει χειμαρρώδη λόγο. Όμως σχετικά με τις ταυτότητες, είπε κάτι που πρέπει να συζητηθεί.

Την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ECHR Sofianopoulos and others vs. Greece) η οποία έβαλε οριστικό τέρμα στην ιστορία των ταυτοτήτων, ο κ. Χριστόδουλος την υποβάθμισε, λέγοντας ότι το Δικαστήριο δεν μπήκε στην ουσία, αλλά απλά ένα μικρό τμήμα του ασχολήθηκε με την προσφυγή των ελλήνων θεολόγων, την απέρριψε και δεν δικαίωσε την εκκλησία.

Δεν έτσι τα πράγματα. Η ιστορικότητα της απόφασης του Δικαστηρίου του Στρασβούργου έγκειται ακριβώς εκεί, δηλαδή στο γεγονός ότι η προσφυγή για τη αφαίρεση του θρησκεύματος από τα δελτία ταυτότητας απορρίφθηκε στο αρχικό στάδιο της δικαστικής διαδικασίας κρίνοντας ως απαράδεκτους τους ισχυρισμούς των προσφευγόντων καθώς το ζήτημα αφορά τη θρησκευτική ελευθερία η οποία «αποτελεί ένα από τα βάθρα κάθε δημοκρατικής κοινωνίας». Σύμφωνα με την απόφαση, «η καταγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες ανοίγει το δρόμο για θετικές ή αρνητικές διακρίσεις και έτσι δημιουργεί κινδύνους για παρέμβαση στη θρησκευτική ελευθερία που την εγγυάται το άρθρο 13 παρ.1 του Συντάγματος».
Όποιος δεν βαριέται, μπορεί να διαβάσει την απόφαση στο αγγλικό κείμενο εδώ.

Είπε και κάτι ακόμη γουστόζικο ο Μακαριότατος: ότι μετά από την απόφαση αυτή, δεν μπορούσε η εκκλησία να κάνει τίποτα άλλο. Τι να κάναμε, είπε. Να κατεβάζαμε τανκς; (!)

Με όλο το σεβασμό στο πρόσωπο του Αρχιεπισκόπου, θα πούμε ότι ευτυχώς, η εποχή που ο κ. Χριστόδουλος διάβαζε τα μαθήματα του και δεν έβλεπε τα τανκς στους δρόμους έχει παρέλθει οριστικά και τέτοιες αναφορές εκ μέρους του είναι απλά κωμικές!
Η εκδήλωση φυσικά τελείωσε με ένα ακόμη ανέκδοτο που θύμισε στους παρευρισκομένους ότι ο Αρχιεπίσκοπος διατηρεί πάντα το χιούμορ του αναλλοίωτο.